Дарогі з Беларуcі і Літвы прывялі ў Чыжаўск (Дапоўнена)

Страницы истории 12 августа 17 2979
DSCN1914

Невялічкая, неперспектыўная, з пяццю жыхарамі… Ды такая дарагая сэрцу тым, хто тут нарадзіўся, сталеў… Так можна сказаць пра многія вёскі. Хоць і выляцеліся дзеці з бацькоўскага гнязда ў шырокі свет, але і сёння ім сніцца свет у акенцы роднай хаткі, дзе чакае матуля. Успомніць былое, сустрэцца з землякамі, вось аб чым многія мараць. Былыя жыхары вёскі Чыжаўск Канвелішскага сельсавета сваю такую светлую мару ператварылі ў рэальнасць. У суботу яны прыехалі на малую радзіму як з розных куткоў Беларусі, так і з Літвы.

Свята вёскі адзначалі дружна. Да іх далучыліся даўнія сябры – жыхары вёсак Бялужышкі і Балькуны. Распачалі доўгачаканую сустрэчу малітвай у канвелішскім касцёле. Маліліся за сябе, сваё здароўе, за памерлых продкаў, а таксама каб дзеці і ўнукі не забываліся сваіх каранёў.

Усе ўладкаваліся на падворку, якм належаў Савіцкім, разглядвалі здымкі, успаміналі маладосць. З удзячнасцю казалі дзякуй Вераніцы Уладзіславаўне Савіцкай, якая нягледзячы на тое, што жыве ў Вільнусе, змагла арганізаваць гэтае свята.

Да самай раніцы ў вёсцы гучала музыка. А Чыжаўск “успамінаў” свае лепшыя гады, калі яго вуліца была напоўнена дзіцячым смехам, а ля хатаў завіхаліся маладыя гаспадары…

DSCN1911 DSCN1930 DSCN1905 DSCN1926

DSCN1864

DSCN1866 DSCN1871 DSCN1876 DSCN1880 DSCN1883 DSCN1884 DSCN1895 DSCN1902
Комментарии
Валянціна С
Мой край

Ад ветру гнуцца вербалозы,
Бяжыць дарога напрасткі.
Мой край - бялюткія бярозы
Абапал сіняе ракі.
Мой край - лугі і пералескі,
Крыніцы звон і шум лясны,
Мой край - блакітныя пралескі
На сцежках ранняе вясны.
Высока ў небе вырай кружыць,
Ляціць за сіні небакрай.
Не забывай ніколі, дружа,
Сваю зямлю, свой родны край.
Тереса
Мой родны кут, як ты мне мілы!..
Забыць цябе не маю сілы!
Не раз, утомлены дарогай,
Жыццём вясны мае убогай,
К табе я ў думках залятаю
І там душою спачываю......
Вось як цяпер, перада мною
Ўстае куточак той прыгожа,
Крынічкі вузенькая ложа
І елка ў пары з хваіною,
Абняўшысь цесна над вадою,
Як маладыя ў час кахання,
Ў апошні вечар расставання......

Дзякуем Якубу Коласу за такия цудоуныя радки верша. Гэта наша веска и наша гисторыя аб каторай написала карэспандэнт, Марина Францевна, мы вельми ей удзячны.
Добавление комментария
CAPTCHA
*