Сустрэча з роднай старонкай
Ты, Радзіма, мяне прабач!
Я як-небудзь сябе супакою,
Дзень спаткання — мой радасці плач
Ад таго, што я разам з табою.
Ты, святая, на свеце адна,
Што журчыш жыватворнай крыніцай.
Дай мне выплакаць душу да дна,
Дай мне ў ногі табе пакланіцца.
Гэтыя радкі Уладзіміра Клішэвіча пра родны край адпавядаюць душэўнаму настрою Тамары Іванаўны Батрак (Мурашка), калі яна прыязджае з далёкай казахстанскай Астаны ў Воранава да матулі. І кожны раз жанчына радуецца таму, што бачыць чыстыя вуліцы і скверы, адчувае водар воранаўскага хлеба, які для яе самы смачны на свеце. Даспадобы прыйшліся нашай зямлячцы і выступленні на летняй эстрадзе райцэнтра калектываў аматарскай творчасці раёна, у выкананнні якіх гучыць шмат такіх дарагіх яе сэрцу беларускіх песень. І як прызнаецца Тамара Іванаўна, для яе родны край пачынаецца з малой радзімы — Воранава, з мілай прыроды, утульных вёсачак, добрых людзей у лёсе і, канешне ж, з тых самых народных песень. Бо калі спяваюць, яна можа адчуць сябе сапраўднай беларускай.
Сёлетні прыезд у знаёмы і дарагі з дзяцінства гарадскі пасёлак для Тамары Батрак стаў асаблівым. Тут яна атрымала ліст з Міністэрста замежных спраў Рэспублікі Беларусь за подпісам намесніка міністра А. Гур’янава, у якім ёй выказана сардэчная падзяка за высакародную дзейнасць у складзе грамадскай арганізацыі “Культурны цэнтр “Беларусь” г. Астана. Тут адбыліся творчыя сустрэчы і душэўныя размовы з Л.П. Урбановіч, А.А. Мацюком, М.В. Забалотным і ўдзельнікамі хора “Натхненне”. Асалоду яна адчула і ад спаткання з Больцінікамі і Навагрудкам (вельмі прыемна было слухаць аповяд экскурсаводаў пра жыццё і творчасць Адама Міцкевіча на роднай мове).
— Хочацца выказаць словы падзякі ў першую чаргу бацькам, — кажа Тамара Іванаўна, — за тое, што падаравалі мне шчасце нарадзіцца ў краі пад белымі крыламі. Усім родным і знаёмым людзям, якія заўжды рады мяне бачыць на Воранаўшчыне. А таксама Воранаўскай дзіцячая бібліятэцы і “Воранаўскай газеце” за беларускае слова.
Марына КАНДРАТОВІЧ.