З любовi да мацi сатканы вершы
Які пісьменнік не марыць узяць у рукі толькі што выдадзены зборнік уласных твораў, перагарнуць яго старонкі і ўдыхнуць пах свежай друкарскай фарбы?! Такую вялікую радасць двойчы адчуў наш зямляк з Начы Антон Янкоўскі: у 2010 годзе ўбачыла свет яго першая кніга “Анёл з васільковымі вачыма”, а ў бягучым годзе ён прэзентаваў “Белыя рамонкі”. Шчасце паэта, напэўна, не было б поўным без прапановы, якая паступіла падчас прэзентацыі другой кнігі ў Гродне, уступіць у грамадскае аб’яднанне “Саюз пісьменнікаў Беларусі”. А пакуль Антон рыхтуецца да гэтай значнай у яго жыцці падзеі, гутару з ім пра натхненне, творчыя набыткі і планы на будучае…
— Жаданне выдаць кнігу ў мяне ўзнікла яшчэ падчас вучобы ў Мінскім універсітэце культуры і мастацтваў, — дзеліцца таленавіты малады чалавек. — Тры гады я выношваў гэтую ідэю, пакуль не звярнуўся ў Гродзенскае аддзяленне “Саюза пісьменнікаў Беларусі”. Мяне падтрымалі і яго старшыня Людміла Кебіч, і пісьменніца Ала Нікіпорчык, якую лічу сваім духоўным настаўнікам. Сваё першае выданне прысвяціў бацькам, сябрам і знаёмым, якія паўплывалі на станаўленне мяне як паэта. Назва кнігі “Анёл з васільковымі вачыма” невыпадковая: анёл азначае чысціню, вочы — глыбіню душы, а васілёк — сімвал Беларусі.
З першага зборніка ў другі перайшла тэматыка. У “Белых рамонках” па-ранейшаму гучыць прызнанне ў любові Радзіме, апяваецца каханне, аднак на пярэдні план выходзіць вобраз матулі, якая памерла, але жыве і будзе жыць у сэрцы сына:
Ў вачах людзей была ты
добрым чалавекам,
У татавых вачах —
каханай жонкаю,
Ў вачах сыноў —
пяшчотнай і ласкавай маці,
А Бог забраў, бо у яго вачах
была Анёлам ты...
Як прызнаецца Антон Янкоўскі, гэтая кніга сама яго знайшла. Ідэяй для яе стварэння паслужылі рамонкі, расцвіўшыя на месцы апошняга прытулку матулі, якой і прысвяціў свой творчы парыў наш зямляк.
Зараз Антон збірае матэрыял на кнігу прозы. Некаторыя яго апавяданні ўжо ўбачылі свет у газеце “Літаратура і мастацтва”, часопісе “Маладосць”. У творах у асноўным уздымаюцца тэмы кахання і пошуку сутнасці чалавека. Пісьменнік працягвае працаваць над аповесцю, дзе зноў жа закранецца праблема духоўнага пошуку. З-пад яго пяра таксама выходзяць абразкі, замалёўкі і так званыя нататкі ў дарозе.
Як кажуць людзі, таленавіты чалавек таленавіты ва ўсім. Гэтыя словы ў поўнай меры можна аднесці і да Антона Янкоўскага. Малады чалавек з’яўляецца адным з аўтараў невялікай стужкі пра гісторыю роднай вёскі “Дыханне Начы”, знятай два гады назад. Разам з сябрамі ён адпраўляецца ў экспедыцыі, вывучае, збірае і адраджае абрады і святы. Менавіта ў традыцыях нашых продкаў, лічыць Антон, можна адшукаць сапраўдны духоўны пласт і перанесці яго ў сваю сям’ю. Захапіла Янкоўскага і ідэя стварэння беларускіх настольных гульняў. Разам з дызайнерам Анастасіяй Лукашковай ён распрацаваў гульню “Паўстанцы”, якая падобна да вядомай нам “Мафіі”. Дзве каманды — адны паўстанцы, а другія царскія войскі — змагаюцца за перамогу. Прэзентацыя гэтай распрацоўкі невыпадкова плануецца на канец студзеня наступнага года — у 2013г. будзе адзначацца 150-годдзе паўстання пад кіраўніцтвам Кастуся Каліноўскага.
Гаворачы пра свой творчы шлях, Антон Янкоўскі дзякуе бацькам, якія нарадзілі яго на цудоўнай нацкай зямлі, сябрам і знаёмым, якіх сустрэў падчас вучобы ва ўніверсітэце і працы ў Гродзенскім каледжы мастацтваў, а таксама калегам-паэтам. На яго думку, менавіта іх падтрымка дапамагае яму духоўна развівацца, тварыць і рэалізоўваць новыя планы.
P.S. Бліжэй пазнаёміцца з творчасцю Антона Янкоўскага можна будзе ў наступным нумары “ВГ” у “Літаратурнай старонцы”.
Марына КАНДРАТОВІЧ.
Фота з архіва Антона Янкоўскага.
